پیامد آبیاری با پسآب پالایشگاه فاضلاب شمال اصفهان بربرخی از ویژگی های شیمیایی خاک های ناحیه برخوار

در بسیاری از مناطق خشک جهان فاضلاب های پالایش شده شاید تنها منبع آب آبیاری برای بخش کشاورزی باشد.برای بررسی پیامد هفت سال آبیاری با پسآب پالایشگاه فاضلاب شمال اصفهان بربرخی از ویژگی های شیمیایی خاک های ناحیه برخوار این شهر ،دوکشتزار یونجه ودوزمین آبیاری نشده در نزدیکی هم انتخاب شد واز لایه های گوناگون نیمرخ آنها ،در سه تکرار نمونه برداری شد.میانگین داده های بدست آمده از آزمایش های شیمیایی خاک های آبیاری شده وآبیاری نشده به روش آزمون چند دامنه ای دانکن در پایه آماری 5% مقایسه شد. نتایج نشان داد که با کارفرمایی کشاورزان منطقه ،هفت سال آبیاری کرتی با پسآب توانسته است خاک های شور وسیمی منطقه رابه یک خاک مناسب برای کشاورزی تبدیل کند.از سوی دیگر توانسته است مواد آلی ،ظرفیت تبادل کاتیونی نیتروژن کل ،فسفر کل ،فسفر قابل جذب لایه های بالایی‹0-40 سانتی متری › خاک را به اندازه چشمگیری افزایش دهد. ولی نیتروژن آمونیاکی ،سینروژن نیتراتی + نیتریتی وپتاسیم قابل جذب خاک های آبیاری شده تغییر چشمگیری نداشته است. اگرچه ph لایه های بالایی خاک های آبیاری شده وآبیاری نشده نزدیک هم بوده است، ولی نابرابری چشمگیر شوری نیمرخ خاک ها ونیز دوگانگی چشمگیرphلایه های پایین ‹40-100 سانتی متری ›،گواه کاهش phلایه های بالایی در خاک های آبیاری شده می باشد.آبیاری با پسآب نتوانسته است تغییر چشمگیری در اندازه عناصر سنگین خاک ایجاد کند وبرداشت گیاهی عناصر آهن وروی از لایه های بالایی خاک های آبیاری شده بیش از آن چیزی بوده استکه به وسیله پسآب به خاک افزوده شده است. به استثنای اهن،خاکهای بررسی شده در منطقه برخوار اصفهان غنی از عناصر سنگین به ویژه سرب ونیکل بوده ونیکل آنها به مرز بحرانی این عنصر در خاکها رسیده است.